Jill
Een peuter.
Ik wist niet wat dat was voordat ik zelf een peuter had. Het leven met een peuter is bijzonder. Bijzonder intensief ook. Baby’s zijn namelijk best bewerkelijk, maar die kun je af en toe nog even neerleggen om wat voor jezelf te doen. Ze blijven bijvoorbeeld gewoon liggen in de wandelwagen terwijl je ‘op je gemak’ de boodschappen verzamelt in de supermarkt. En je kon ook gewoon in je eentje naar de wc.
Met een peuter is dat anders. Die kan namelijk zelf dingen pakken in de winkel. En die achtervolgt je naar de wc. Vooral kan een peuter ALLES zelf en wil niks wat jij wil en alles wat jij niet wil.
Best een uitdaging dus. En soms dodelijk vermoeiend. Maar als die kleine mollig armpjes om je nek hangen en een ondeugend snoetje in volle overtuiging roept dat ze jou heeeeeeel, heeel, heeeel lief vindt, dan smelt je. Een schilderij van je kindje op deze leeftijd is daarom meer dan een portret. Het is een herinnering aan een tijd, waarin je peuter aandoenlijk klein is en groot wil zijn.