Zussenliefde is gewoon en toch bijzonder.

Zelf heb ik ook een grote zus. Eentje die ik in alles imiteerde. En met wie ik vroeger uren achter elkaar potjes pesten speelde, maar met wie ik ook ruzie maakte. Vooral op de achterbank tijdens warme, lange vakantiereizen. Een zus met wie ik kon kletsen over vriendjes en uitgaan.
En een zus waar ik nog steeds altijd bij terecht kan.

Mijn dochter heeft ook een grote zus. Ook al hebben ze niet dezelfde moeder, het zijn wél echte zusjes.
Alles wat grote zus doet, wil kleine zus ook. Dat is soms heel handig, want zo krijgen we er wel eens wat extra groente in. Of worden de tanden sneller gepoetst. Soms is het ook onhandig. Als grote zus met een vriendinnetje gaat spelen en er geen aandacht vragende peuter bij gewenst is bijvoorbeeld.

Maar grote zus speelt zonder morren tal van keren ‘stoppertje’ en kruipt enthousiast mee onder de tafel. En kleine zus vertelt zelfs tegen wildvreemden glimmend van trots over haar aller, allerliefste grote zus. Zussen delen bijna hun hele leven met elkaar; de band bestaat langer dan die met ouders, partners en vrienden. Dat is me toch wel een schilderij waard!